عضو فقهای شورای نگهبان شب گذشته در بیمارستانی در تهران دار فانی را وداع گفت. آیت‌الله غلامرضا رضوانی در اول مهر ۱۳۰۹ در شهر خمین دیده به جهان گشود. پس از گرفتن سیکل، در سال ۱۳۲۷ برای تحصیل علوم دینی رهسپار قم شد.در حوزه‌ی علمیه‌ی قم، دوره‌ی سطح و سطح عالی را نزد آیات سلطانی طباطبایی و حاج شیخ عبدالجواد اصفهانی فراگرفت و برای فراگیری دروس خارج فقه و اصول، از محضر آیات عظام بروجردی، محقق داماد و امام خمینی(ره) بهره برد.
آیت‌الله غلامرضا رضوانی» عضو فقهای شورای نگهبان، شب گذشته ـ جمعه 30 فروردين ـ در بيمارستاني در تهران به ديدار حق شتافت.
آيت الله رضواني كه بود؟
آیت‌الله غلامرضا رضوانی در اول مهر ۱۳۰۹ در شهر خمین دیده به جهان گشود. پدرش محمد کریم، کاسب و در محل به دیانت و وثوق شهره بود.
ايشان تحصیلات خود را از یک مکتب‌خانه سنتی آغاز کرد و یک سالی را در آنجا به فراگیری علوم قرآنی مشغول شد. سپس در تنها مدرسه شهر که به سبک جدید ساخته شده بود، تا مقطع سیکل تحصیل کرد. بعد از طی این دوره در سال ۱۳۲۷ برای تحصیل علوم دینی رهسپار قم شد.
در حوزه‌ی علمیه‌ی قم، دوره‌ی سطح و سطح عالی را نزد آیات سلطانی طباطبایی و حاج شیخ عبدالجواد اصفهانی فراگرفت و برای فراگیری دروس خارج فقه و اصول، از محضر آیات عظام بروجردی، محقق داماد و امام خمینی(ره) بهره برد.
اقامت آیت‌الله رضوانی در قم تا سال ۱۳۳۲ ادامه داشت و در این سال برای تلمذ در نزد اساتید حوزه علمیه نجف اشرف عازم عراق گردید. در نجف اشرف در درس آیت‌الله شاهرودی حاضر شد و با ورود امام خمینی(ره) به نجف اشرف ـ با وجود آنکه خود در آن زمان به تدریس مشغول بود ـ در درس خارج ایشان شرکت جست.
حضور وي و آیت‌الله راستی کاشانی که جزو مدرسین حوزه‌ی نجف محسوب می‌شدند، بر اقبال طلاب جوان به درس امام می‌افزود.
آیت‌الله رضوانی در نجف اشرف تا زمان بازگشتش به ایران در سال ۱۳۵۸، به تدریس علوم حوزوی همچون رسائل، مکاسب، خارج فقه و فلسفه اشتغال داشت. جلسات درس او در مدرسه‌ی بروجردی، مسجد ترک‌ها و مسجد هندی برگزار می‌شد.
وی علاوه بر تدریس به تحقیق و تألیف نیز می‌پرداخت و تألیفاتی در علوم دینی و حوزوی به انجام رسانده است که می‌توان به حاشیه بر عروة‌الوثقی، حواشی بر کفایة‌الاصول و مکاسب اشاره کرد.
آیت‌الله رضوانی در نجف اشرف اقامت داشت که قیام امام خمینی علیه لایحه‌ی انجمن‌های ایالتی و ولایتی آغاز شد. به‌رغم جو غیر سیاسی حوزه‌ی علمیه‌ی نجف، از جمله روحانیانی بود که به حمایت از نهضت امام برخاست و با تبعید رهبر فقید انقلاب به ترکیه، برای انتقال ایشان به عراق می‌کوشید. با ورود امام به نجف اشرف، آیت‌الله رضوانی که از روحانیان نزدیک به ایشان بود، با طلاب انقلابی ارتباط برقرار کرد. با هجرت رهبر کبیر انقلاب به فرانسه، ایشان همچنان در عراق ماند و حتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ به ایران بازنگشت.
با سقوط دولت حسن‌البکر توسط صدام حسین، بسیاری از شیعیان و علمای نجف از عراق اخراج گردیدند. آیت‌الله رضوانی نیز در این موج اخراج، مجبور شد به ایران مراجعت کند.
وی یک سال پس از ورود به ایران (۱۳۵۹) به حکم امام خمینی به عضویت شورای نگهبان در آمد و به مدت سه سال در این نهاد، انجام وظیفه نمود. پس از این مدت، به قید قرعه از جمع فقهای شورای نگهبان خارج شد و به ریاست دیوان عدالت اداری منصوب گردید.
در همان زمان به عنوان معتمد رهبر انقلاب به امامت جماعت مسجد سید عزیزالله واقع در بازار تهران برگزیده شد و در این مسجد رسیدگی به امور شرعی اصناف بازار را عهده‌دار گردید. از همین رو بیش از یک سال در دیوان عدالت اداری نماند و از آن نهاد استعفا داد.
پس از رحلت امام و انتصاب آیت‌الله العضمي خامنه‌ای به مقام رهبری، بار دیگر آیت‌الله رضوانی به جمع فقهای شورای نگهبان پیوست و هم اکنون نیز این سمت را دارا می‌باشند.
آیت‌الله رضوانی از روحانیان نزدیک به جامعه‌ی روحانیت مبارز بود و علاوه بر مشاغل سیاسی در مسجد سید عزیزالله به برپایی نماز جماعت و تدریس فقه و اصول اشتغال داشت.