برطبق آیه شریفه «وَمَا کَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنفِرُواْ کَآفَّةً فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن کُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌ لِّیَتَفَقَّهُواْ فِی الدِّینِ وَلِیُنذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ» وظیفه عده‌ای کسب علوم و انتقال آن به عموم است که در زمان فعلی و با افزایش تعداد کاربران اینترنت، عالمان و طلاب علوم دینی باید در این راه ورود قوی‌تری داشته باشند.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، در دنيای كنونی همه ارتباطات همچون تجارت، فرهنگ، سياست و ... در قالب فضای سايبری رخ می‌دهد؛ بنابراين تبليغ دين به سفارش ائمه اطهار(ع) در هر برهه زمانی بايد براساس زبان و ادبيات همان زمان باشد. وظيفه تبليغ دين برعهده همه اقشار جامعه است و همه بايد دست در دست هم دهند تا اين وظيفه مهم را به بهترين شكل ممكن، انجام دهند.
فضای سايبر يا مجازی، فضای نوينی است كه دوران بلوغ را طی می‌كند و بر همگان روشن است كه دوران بلوغ، حساس‌ترين دوره زندگی هر فردی است. بنابراين گروه‌هايی كه وارد اين فضا می‌شوند بايد هم در حوزه توليد محتوا، فرهنگ، فلسفه و انديشه صاحب‌نظر باشند و هم حوزه آی تی و فناوری اطلاعات را به خوبی بشناسند و آشنا باشند.
حضور طلاب در كنار متخصصان علم و فناوری، می‌تواند ضروری باشد چرا كه مفاهيم دينی و قرآنی، مباحثی تخصصی است و هر فردی نبايد، انتقال‌دهنده آن باشد چرا كه در نهايت شاهد بروز شبهاتی خواهيم بود كه بيشتر به مسير تبليغ دين ضربه وارد می‌كند. قرآن هم به حضور عالمان دينی در عرصه تبليغ چنين اشاره دارد كه «وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنفِرُواْ كَآفَّةً فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌ لِّیَتَفَقَّهُواْ فِی الدِّينِ وَلِیُنذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ؛ شايسته نيست مؤمنان همگى [براى جهاد] كوچ كنند پس چرا از هر فرقهاى از آنان دستهاى كوچ نمىكنند تا [دستهاى بمانند و] در دين آگاهى پيدا كنند و قوم خود را وقتى به سوى آنان بازگشتند بيم دهند باشد كه آنان [از كيفر الهى] بترسند.»(توبه/ 122) ابتدا آموختن و سپس ارائه به مردم برای بشارت و انذار آنان از وظايف مبلغان و طلاب علوم دينی است. البته طلاب، تاكنون فعاليت‌هايی در حوزه فضای سايبر داشته‌اند و از اقدامات‌شان می‌توان به راه‌اندازی پايگاه‌های اينترنتی مذهبی، وبلاگ‌ها يا توليد نرم‌افزارهای دينی و قرآنی دانست اما كافی نيست و اين مقوله نيازمند فعاليت‌های بيشتری است.
برهمگان روشن است دشمن از خلأها سوء‌استفاده می‌كند و تا زمانی كه ما ميدان را خالی بگذاريم، دشمن برای تقويت خود و فعاليت‌هايش استفاده می‌كند. تاكنون طلاب به صورت خودجوش و براساس ميل باطنی فعاليت‌هايی را در فضای مجازی داشته است درحالی كه اين فعاليت‌ها بايد از سوی ارگان و نهادی ساماندهی شود تا از بروز موازی‌كاری و فعاليت‌های ضعيف و بی‌ثمر جلوگيری شود.
در نگاهی ديگر می‌توان اينگونه استنباط كرد، عده‌ای ديگر از علماء و مبلغان كه فقط يا بيشتر بر رسانه سنتی و فضای حقيقی تأكيد دارند و ترجيح می‌دهند تا تبليغات دين را در رسانه منبر محقق كنند. البته نبايد تأثيرات رسانه منبر را ناديده گرفت اما بر اساس آيه كلام‌الله برای تبليغ دين و قرآن بايد از رسانه‌های روز بهره گرفت كه فضای مجازی و سايبر از اين نوع رسانه‌ها هستند.
| فضای سايبر يا مجازی، فضای نوينی است كه دوران بلوغ را طی می‌كند و برهمگان روشن است كه دوران بلوغ، حساس‌ترين دوره زندگی هر فردی است |
ساخت فيلم اهانت‌آميز به ساحت پيامبر اعظم(ص) و پخش آن در فضای مجازی، ثبت مطالبی بر ضد دين اسلام، همه اينها نشان‌دهنده آن است كه در اين حوزه كم‌كار شده است. شايد اگر طلاب يا بهتر بگوييم حوزه‌های علميه از همان ابتدا ساماندهی شده در اين عرصه قدم برمی‌داشتند ديگر امروز كمتر شاهد چنين اهانت‌هايی بوديم.
فضای مجازی، فضای سايبر حرف اول را در بحث تبليغ می‌زنند و در همه زمينه‌ها هم ورود يافته‌اند و حال آنكه دين اسلام و قرآن مهم‌ترين موضوع ملت ما به شمار می‌رود، بايد از اين ظرفيت و پتانسيل بهره‌مند شويم تا سپس به طور كامل برای ديگر ملت‌ها مفاهيم آن را تبيين كنيم.
عده‌ای از طلاب كه دغدغه اين مسائل را دارند، تاكنون اقدامات مؤثری را انجام داده‌اند و می‌توان به مركز تحقيقات كامپيوتری علوم اسلامی اشاره كرد. اعضای گروه اين مركز كه جمعی از طلاب را تشكيل می‌دهند، توانسته‌اند اقدامات قابل توجهی را در حوزه تبيين مفاهيم دينی و قرآنی داشته باشند.
علاوه بر تخصص و حضور طلاب، می‌توان به حمايت‌های مالی هم اشاره‌ای داشت كه اگر اين حمايت‌ها از سوی نهادهای دولتی، متوقف شود، شايد انگيزه آنها از ادامه فعاليت كاسته شود و در نهايت ميدان برای دشمنان و معاندان باز می‌شود.
با تمام اين تفاسير، حضور طلاب در فضای مجازی، نيازمند عزم حوزه‌های علميه است و اگر اين نهاد بتواند به واسطه برنامه‌ريزی‌های مناسب در اين حوزه فعاليتی را انجام دهد، شايد تقويت تبليغ دين در فضای مجازی و معرفی مفاهيم دينی و اسلامی در سطح جهانی خواهيم بود.