«نکوداشت مفاخر و سرمایه های ارزشمند فرهنگی سرزمین ایران اسلامی، یادآوری توجه به داشته ها و ذخایر معرفتی و هویتی این مرز و بوم است. شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری از جمله این مفاخر بلند آوازه در وادی شعر و ادب و عرفان است که نام و یادش ورد زبان و رشحات قریحه و قلمش جلای جان و صفای روح و روان صاحبدلان و اهالی عرفان، معرفت و معنویت در سراسر گیتی است. او که با آثار گران سنگ و ماندگار، از غزلیات پر شورش گرفته تا تذکره الاولیاء منثورش و از مختارنامه نغزش گرفته تا مثنوی های بدیع و پرمغزش همچون منطق الطیر و الهی نامه و اسرارنامه و مصیبت نامه، نام خود را به شایستگی و نیکویی بر جریده عالم معنا و معرفت انسانی به جاودانی و مانایی رقم زده و در این وادی عارف و عامی را وامدار و منت پذیر خویش ساخته است.

آنچه در این مجال اندک پیرامون شخصیت و آثار عطار گفتنی ست، توجه به جامعیت نگاه، ژرفای اندیشه و گستردگی مفاهیم و آموزه هایی است که او را در مرز آسمان و زمین، میان شور و وجد عارفانه و هنرمندانه و درک و دریافت و تعهد انسانی و اجتماعی، در تعادلی شگفت انگیز نگاه داشته است. نکته ای که می تواند سرمشق اصحاب فکر و فرهنگ و هنر در زمانۀ حاضر قرار گیرد.

اینک ماییم و گنجینه گرانقدری که از عطّار بزرگ بر جای مانده تا در وانفسای روزگاری که در آنیم، جان و دلمان را به عطر و بویش خوش سازیم و جهان درمانده و پر تلاطم را به دارو و درمانش التیام بخشیم.

با قدردانی از کوشش های علمی و ادبی دانشمندان و پژوهشگرانی که شناخت احوال و آثار این شخصیت بی بدیل را وجهۀ همت و تلاش عالمانه و عاشقانۀ خویش ساخته اند، تلاش های عرفان پژوه و عطارشناس بزرگ، استاد دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی که عمر گرانمایه خود را بر سر تصحیح و تتقیح و انتشار آثار آن عارف بزرگ گذاشته و راه را بر جویندگان مشتاق ظرایف و دقایق ادبی و طالبان تشنه اسرار و حقایق ناب انسانی و آسمانی مندرج در شاهکار های ادبیات عرفانی هموار ساخته است، ارج نهاده و بر همت والای ایشان درود می فرستم.

همچنین لازم می دانم از مساعی برگزارکنندگان آیین های بزرگداشت عطار در جای جای میهن اسلامی و خارج از کشور، سپاسگزاری و قدردانی نماییم. روز بزرگداشت عطار نیشابوری را به همه دوستداران آثار و مفاخر فرهنگی ایران بزرگ به ویژه اصحاب و اهالی شعر و ادب و معرفت ایرانی و اسلامی در سراسر جهان تبریک می گویم».