مردم خداجو و گرفتارمانده ایران در بند طاغوت پهلوی، بارقه های امید و رهایی را در منابر حضرت آیت الله العظمی خمینی (ره) مرجع خود می دیدند که پس از مرحوم آیت الله بروجردی (ره) سکان مرجعیت شیعی را در دست داشتند و از این رو هر آنچه که ایشان در سخنرانی هایش فریاد می زدند با گوش جان شنیده و با قلب آماده بهره مندی از آن می شدند. مردمی که سایه سنگین طواغیت را بر سر خود حس کرده و می دیدند؛ فرصتی طلایی برای کنار زدن آن یافته بودند و با عمل به فرامین اسلامی و بهره گیری از آموزه های دینی، حرکت در مسیر رهایی و آزادی را آغاز کردند و نهالی را با عزت و سربلندی، ولی در فضایی سرشار از بیم و خفقان، غرس کردند که بهمن ۵۷ میوه پرثمری را به مردم ایران زمین هدیه و ارزانی داد.

قیامی خون رنگ و خدایی برای رهایی مرجع بزرگ مردم از زندان طاغوت، در حال پایه ریزی و شکل گیری بود که دلایل دیگری نیز در کنار خود می دید؛ ولی شاه بیت آن همین فشار مردمی و برآمده از احساس دینی و انسانیت مومنان و مقلدان برای آزادی و رهایی امام خمینی (ره) از بند اسارت پهلوی بود؛ هرچند که تصویب نامه انجمن های ایالتی و ولایتی، انقلاب سفید، حادثه غمبار مدرسه فیضیه و سخنرانی امام خمینی (ره) در روز عاشورا از جمله دیگر عوامل شکل گیری و موثر در قیام مردم سراسر کشور در ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ بود.

میدان بارفروشان تهران نخستین کانون اجتماع مردم ایران در این روز بود که افراد پرشماری خبر دستگیری امام را در اقصی نقاط ایران به مردم رسانده بودند تا مردم به جوش آمده از وضعیت آن زمان کشور، خروش کرده و به خیابان ها بریزند. شهر های بزرگ و کوچکی، چون شیراز، قم، مشهد، کاشان و. .. شاهد این حمایت مردمی از عالم دینی بزرگی، چون امام خمینی (ره) شد؛ در شهر کوچکی، چون پیشوا که مدفن برادر تنی امام رضا (ع) و فرزند بدون واسطه امام کاظم (ع) بود و فاصله زمانی یک ساعته ای با تهران داشت؛ اما روحیه بالای مذهبی و آمادگی برای دفاع از مقام مرجعیت، مزید جرقه ای پرصلابت و شروع قیامی مردمی با مشخصه های ذکر شده در بالا شد.

دارا بودن شم و ادراک بالای سیاسی مردم پیشوا در روز های منتهی به ۱۵ خرداد که مصادف با ۱۲ محرم آن سال بود به خوبی در نوع نوحه های مرثیه سرایان و مداحان و شیوه عزادار ی ها، مشهود و ملموس بود که در حرکتی بزرگ و بدون ترس از حاکمیت، علی رغم وجود جو رعب انگیز و وحشت پدید آمده، سازمان یافته بود؛ به طوری که عزادارانی که در صبح ۱۲ محرم برای مشارکت در اجرای تعزیه سیار و تاریخی بنی اسد به صحن مطهر امامزاده جعفر (ع) آمده بودند فقط با چند جمله، آگاه شده و ضمیر هوشیارشان پذیرایی حرف حق و استقلال شد و خود را برای رساندن به جمع تظاهرکنندگان در تهران با پای پیاده مهیا کردند و تا باقرآباد قرچک حرکت کردند که دژخیم پلید، خون سرخ ایشان را در خیابان ها سرازیر و علی رغم خواست حکومت و فقط به مدد پروردگار باریتعالی، نامشان را تا همیشه تاریخ پرآوازه و ماندگار کرد.

انقلاب اسلامی؛ دستاورد بزرگ قیام ۱۵ خرداد سال ۴۲

پیشینیان و نیاکان ما در آن فضای بسته سیاسی، قیام انقلاب آفرینی، چون ۱۵ خرداد را با همه ویژگی های خاص و منحصر بفرد خود آفریده و خلق کردند و اینک این مائیم که رسالتی عظیم در حفظ و استمرار بزرگ دستاورد آن که همان انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی است و دیگر رهاورد های در سایه و تلالوی آن، باید با صرف فعل خواستن و به کار بستن همه توان با همتی سترگ و مردانه، در همه ابعاد به تبیین و واکاویی آن روز با عظمت پرداخته و در صیانت از دستاوردهایش پیشقدم مردم کشور باشیم تا شرمنده شهدا و جانبازان آن روز نشویم؛ مردم جنوب تهران در پی ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ در حکومت پهلوی مورد بی مهری و ظلم واقع شده و حتی از استان تهران اخراج شدند و جالب که از نظر تقسیمات جغرافیایی این منطقه را به استان سمنان الحاق کردند تا حتی مراجعات اداری مردم این خطه به مرکز حکومت صورت نگیرد که پس از پیروزی انقلاب اسلامی دوباره به استان تهران بازگشتند!

نگاه جمهوری اسلامی به دیار ۱۵ خرداد در سال های پس از انقلاب اسلامی لازم بود؛ ولی هیچگاه و به رغم تلاش های انجام شده، کافی نبوده است و حق مطلب برای پدیدآورندگان انقلاب اسلامی و ریل گذاران حرکت توفنده مردم در ضدیت و مبارزه با نظام شاهنشاهی ادا نشد که می طلبد مدیران اجرایی و ارشد کشور در همه سطوح، زنگار غربت و عقب ماندگی را از چهره این قسمت بزرگ و موثر از حاکمیت معنوی جمهوری اسلامی بزدایند و حقوق حداقلی این مردم را سامان بخشند.

زدودن چهره فقر، ایجاد مسیر های بزرگ مواصلاتی در همه ابعاد بزرگراه، مترو، ایجاد و توسعه کارخانجات و اعمال حقیقی اصل ۴۴ قانون اساسی در خصوصی سازی، حمایت های همه جانبه از کشاورزی و دام پروری که مشاغل اصلی مردم این دیارند، توسعه بخش بهداشت و درمان و توسعه سیاسی منطقه از جمله خواسته های بزرگ و قابل اعمال مردم جنوب تهران است که نگارنده امیدوار است با تکیه بر همت مدیران جمهوری اسلامی به ویژه مدیران بومی منطقه که در جای جای حاکمیت، صاحب منصب و نفوذ می باشند، شاهد اتفاقات مطلوب و خوشایندی در مسیر خدمت به یادگاران و وارثان قیام ۱۵ خرداد باشیم تا ریشه های جمهوری اسلامی تناورتر و تنومندتر ازپیش گشته و آفرینندگان آن، سهم بزرگ و به یاد ماندنی خود در بقای آن را خاطرنشان کرده و ایفا کند.